-
1 obdarzony
ausgestattet, begabtbyć \obdarzonym poczuciem humoru Sinn für Humor haben [ lub besitzen]być \obdarzonym słuchem muzycznym musikalisch seinbyć \obdarzonym dobrą pamięcią über ein gutes Gedächtnis verfügen -
2 obdarzyć
глаг.• наделять• одарить• одарять* * *obdarz|yć\obdarzyćony сов. 1. kogo сделать (дать) подарок, подарить кому, одарить кого;2. перен. одарить; \obdarzyćony dobrą pamięcią одарённый хорошей памятью+1. obdarować
* * *obdarzony сов.2) перен. одари́тьobdarzony dobrą pamięcią — одарённый хоро́шей па́мятью
Syn:obdarować 1)
См. также в других словарях:
obdarzyć — dk VIb, obdarzyćrzę, obdarzyćrzysz, obdarzyćdarz, obdarzyćrzył, obdarzyćrzony obdarzać ndk I, obdarzyćam, obdarzyćasz, obdarzyćają, obdarzyćaj, obdarzyćał, obdarzyćany, książk. «ofiarować komuś coś; obdarować» Obdarzyć kogoś majątkiem, pieniędzmi … Słownik języka polskiego
słuchowiec — m II, DB. słuchowiecwca; lm M. słuchowiecwcy, DB. słuchowiecwców «człowiek obdarzony dobrą pamięcią słuchową; typ słuchowy» … Słownik języka polskiego